Vampiers in een jaren 80 setting. Wat kan er mis gaan ? Nou blijkbaar nogal een boel. Laat ik eerst de goede elementen noemen. Grace Jones is geweldig als bloeddorstige vampier. Ze spreekt niet, hooguit lacht op maniakale wijze zoals we wel eerder hebben gehoord. Dit maakt haar heel eng. Het camera werk is heel goed en erg sfeervol. Dit brengt mij op het algemene gevoel dat Vamp brengt. Tegen de verwachting in is er een opbouw in spanning. Je weet nooit echt zeker wat er gaat gebeuren. Dit gevoel wordt versterkt omdat de meeste acteurs het materiaal toch voor het grootste gedeelte serieus opvatten. En daardoor komen de karakters wel oprecht over. Echter Vamp ontbreekt het wel aan impact. Dat ene speciale element dat het de moeite waard maakt om te blijven kijken. Het blinkt nooit uit in horror of comedy. Sommige grappen zijn zo geforceerd en voelen onwerkelijk aan dat het zelfs te pijnlijk is om het aan te zien. Maar dat is iets wat ik over het hoofd had kunnen kunnen zien als er nu genoeg te beleven viel. Maar er gebeurt gewoon te weinig. Waardoor het toch een hele opgave wordt om te kijken. Beetje meer aktie of een beetje meer bloeddorstigheid had zeker geen kwaad gekund. En dat is gewoon jammer want er had er veel meer ingezeten. Wel een blik waard om nostalgische redenen. Maar verder niet echt iets bijzonders.
No comments:
Post a comment